Gedichten van geboorte en dood

J. van Hoogstraten: Uijtvaart van Felix, aankomende jongeling

vorige volgende

Uijtvaart van Felix

Aankomende jongeling

Klinkdicht

Natuur was met de dood in fellen strijt,
voor 't ziekbed, waar in Felix neergeslagen,
elk zugten deed om 't krimpen zijner dagen:
Mij! riep ze, mij is deze jeugt gewijd.
 
Maar 't heijlloos spook, dat niets zoo graag verbijt,
dan spruijten, nog te groen, om vrugt te dragen;
sprak; laat Natuur zig dezer niet beklagen!
Noyt viel een bloem voor haar gezetten tijt.
 
Het vlees bezweek; terwijl de geest aan 't glippen,
den rouw vertoonde, op bleek bestorven lippen.
Wat 's groene jeugt! wat bloeiende ouderdom?
De dood, door geen vermogen hier te ontwijken,
Gaat met de Lente, als met den Winter strijken.
Hier schreyt het al. Hier staat mijn Zangnimf stom.





Home

Gedichten van geboorte en dood
Tien gedichten van H. Marsman
Zoo ik iets ben, ben ik een Hagenaar

Sitemap
Gastenboek